کور / شعر / نه ستا ینه نه کنځا

نه ستا ینه نه کنځا

نـه مــداح یـم نه کنځا چـا تـــــه کــومـه
داسـی نــه ده چـه قــدرت یی نه لرمه

پـه تشبه باندی تـــرهرچه ښه پـــوهیږم
پـه رښـتیا سره که وصف کی ووینمه

دامــجـازاواستــــعاره او بــدیـع ټـــــول
که وغـواړم په یوبیت کی یی راوړمه

مــګرزمـا شـعـردازاده ږونــد نــیلی ده
چـه دهـیڅ فن په زنځیر یـی نه تـرمه

زه پـــخپله دازاد ږونــدون کــجـیر یــم
د غـلام طوطی پـیـښې نه خـو ښو مه

کـــوم شـاعــرچه دازادی سندری وایی
هــرکـلی بـه یـی په هـرمحفــل کـومه

دشـپونـکی دبین نـغمی اسـراردزړه دی
چـــه دمینـی رازونـیاز پـکښی سـاتمه

کــه بلـبل ده کـه بــوراده کــه پـتنګ ده
رمـــزد مـینی یـــی د هـر شاعـر ګڼه

کــه بڼونـه که ګـلان دی کـه ډیـوی دی
د شــاعردتـصویــرخونی یی شمیرمه

پاشـایان ودرویشان می که یاران شــی
زه مـجلس دې درویشانــو خـو ښـومه

نـه دنیا او نه منصب له چانــه غــواړم
نـه وجـدان او نه شـعرونه خرڅــومه

که می ولــولی شعرونه او پـری پوشی
تـــرمـــقام د انسانـــیت یـــی رسـومه

داوبامـااوعلی خان تـرمـنځ ډیرفـرق ده
هـــغه وژنی پـښـتا نه زه یـی ستایمه