يــــوکيسه د يـــوې ښکلــــې ناوکۍ
وه حسينه پــه مثـــال د ښاپـــــيرۍ
د ښکلا شهرت يـــې ډيــروه بې انداز
چې پـــرې خپلـــه وه اګاه لـــدغه راز
ډيرځـــوانان يې د ښکلا وه خريدار
کبرجنه ډيــــر مـــغـــروره پـــه رخسار
ښکلی ځوان وه په هغې زړګي بايللی
هغه حسن يــې زړګــي تر ګوګل وړی
په خپل فــــکر کــــې با عزمه با ايمان
ښکلې پيغلې ته ېې اظهارکړه خپل ارمان
پيغلې وليده چې ځوان دی هسې ښکلی
چی په ما باندی ېې خپل زړګی بايللی
چې دځوان اظهاريې واوريـــدپه ښه شان
ورته وړانــدې کـــړه خپل شرط په هغه ان
که دې شـــرط راته قبول کړه زه يم ستا
بــــی لـــه شــــرطه بــــه دې نشــــمـــه ليلا
ځوان ويــــلې چې هــر شرط ته يــــم تيار
راتــــــــه وايــــه چــــې زه نــــلــــرم قــــرار
ويل چې شرط مې دی مشکله که پوهیږې
هــــمدا اوس بــــه د مور کورته روانیږی
مور دې مــــړه کــــړه ماته رايوړه لړمون
پس لــــه هغه به کامياب شــې په ازمون
زه بـــه ستا شمه ژوندون کې تل مــدام
که قبــــول کړې زما شــــرط زما مرام
ځوان په منډو دخپل کورپه لورې سرشو
د خــــپل مــــور ته رسېدلو پـــه تکل شو
هلته ګوري چې ېې مور په خوب بيده وه
بې خــــبره دخپل ځــــوی پــدې قصه وه
لوی چاړه يې دخپل مورپه ګوګل سر کړ
سمـــدستې يې دخپل مـــورځيګربهرکړ
دا ځيګر يې کړ په لاس په منډو سر شو
د جـــلې پــــه لـــور ېې عـــزم او سفر شو
ورخطــــا د هـــغې پيغلې په لور سروه
ليونــــې د خپلــــه ځــــانــــه نـــا خبر وه
چې نا څاپه يې پښه شوه لارکی بنده
راګـــوزار شــودیوغت کانی تر څنګه
دی په خپل درد او فرياد باندی اخته شو
مورځيګر هلته ګــوزاراو کللولـــه شو
مــــور ځيګر نــــه دا اواز شولــــو بهر
اه ، پاک ربه چـــې مې ژوبـــل شو پسر
د اواز پـــه اوريــــدو پــــه چغــهار شـــو
ځوان په هغه سات دخــوبه را بيدار شـــو
چې دخوبه يې سرجګ کړ دم ساعت
مورېې سر ته ورتــــه نــــاسته په هيبت
مورې غږ وربـاند ي وکړ ځويــه څه دي
بيا نارارامه وې خوبونه دې درانه دي
ځوان چې خپل مورته له ورايه وکتل
له هيــــبته يــــې پښو تــــه ودانـــګـــل
ويل مور جـــانې زه يم ستا اصلي قاتل
ما تــــه عـــفه کـــړه انصاف نه وم غافل
تا روزلی يم خپل نفس کې تر دې دمه
چې ژوندی يم زه بـــه ستا قدر ساتمه
خوږموجوديې ته خلقت دپاک سبحان
ستا دا پــــاکې عــــاطفې تـــه يم حيران
مور ده مينه مور احساس دی د ژوندن
یــــوهستي ده هــــم رڼـــا د سبــــاوو ن
هــــغه څـــوک چـې د مور قدر ته رسيږې
د خالق پــــدی پيرزوبـــانـــدې پوهيږې
پـــه دنيا کې تر هــــر څه نـــه خوږه مور ده
مور نعمت ده مـــور ښکلا د هريوکور ده
— —————————————
سميع الدين افغاني
م کال ٩ – ٥ – ٢٠١٠