غزل

زما دپاره يو جهان يې ته به نه يې خبر
له ستورو ډک راته اسمان يې ته به نه يې خبر

دسترګو توره صدقه دې شم دمينې په نوم
دزړه په کور کې مې جانان يې ته به نه يې خبر

پرما ګواه د څوارلسم سپوږمۍ پوښتنه وکړه
زخمي زړګى ته مې درمان يې ته به نه يې خبر

په هغه ځاى کې دسپرلي ګلونه وغوړيدل
په کومه لاره چې روان يې ته به نه يې خبر

زه بهادرې دى زړه چاودى کړمه کله راځي
دکور څراغ يې زما ارمان يې ته به نه يې خبر