پسرليه

تاته هوسيږ ي دا خوشحال خلک پريږده چه ژړ يږ ې زماپرحال خلک
پسرلېه سپنې واورې په ژړادې طوفان دوښکو ډير کړله ملال خلک
د عدل دا دنيا ظالم پکي وختونه وژنې بيګنا ه نسته دوصال خلک
نارې دازادې له مغربه رارسيږ ې ازاد وطن ذندان کړه بې مثال خلک
هره ورځ د ظلم قافله ده راروانه وژني پرممبرزموږ موذن بلال خلک
رقيب خاند ي د جانان په جدائې لوټوي مو خپل پردې اودکمال خلک
چه خپل د باغ ګلونه خپله رژوې را ګير کړې داغيارد پيسوچال خلک
مسافر د خپله وطن په ارمان يمه پرديس دې دوطنه زموږدخيال خلک
زما په شان ډيردې له وطنه مسافر جداګرځې په ارمان دنوې کال خلک
دلته چه راځې راوړه وطنې ګلان اجنبې بټو اخته کړه په جنجال خلک
څاڅکي څاڅکي وښکئ څاڅې چه سي بند ستا دعشق په جال خلک
ژړيږم نورزاې زه مسافردبل وطن چه ترکمه به لاوې پردغه حال خلک