جهاني بیا به یې څښو

شاوخوا درۍ میاشتې دمخه مې په یو شعر سترګې ولګېدې چې قدرمن  جهاني صاحب  ته پکې داسې خطاب شوی و:
مودې وشوې چې  پښتون خيامه نه يې
خداى دې وكړي  په تن  روغ اوسې اوښه يې
مانا د پښتون خیام خطاب  ورته شوی و.

دهغه محترم شاعر دې کور ودان وي چې زموږ دګران جهاني صاحب  پوښتنه یې کړې وه، جهــانی صاحب  هم  په  خپل وار ورته  په  شعر ځواب  ورکړی  و کله  چې ما د جهاني صاحب  شعر ولوست   ډېر زیات  ورته  خوښ  شوم  بیا مې له  واره یو نظـم  ولیکه، دا دی هغه نظم قدرمن جهاني صاحب اوتاسودرنو لوستونکو ته په لاندې ډول سره وړاندې کوم :

جهاني بیا به یې څښو
دخیام غږ مې تر غوږ شو  رسوم ځان میکدې ته
عبادت مې قضأ کړی دی  ورځم نوې سجدې ته
لا یو څاڅکی به په خم کې ورپرې نه ږدم ساقي جان ته
څو له ځانه شم بېخوده والوزم اووم  اسمان ته
ښه ډېر کاڼي به لمن کې خېژوم راسره پورته
ووروم به دغه کاڼي دمکار زاهد ولور ته
دهمدې بدمرغ په قبر به نن داسې غوبل جوړ کړم
دکلو کلو ډک شوی زړه به ښه ورباندې سوړ کړم

دا دجهل قاصدان دي دپېرنګ تورې لښکرې
ځکه ګرځي موکوڅو کې  وړې خویندې سر ببرې
درباب نغمه خاموشه  لر او بر تندر وهلی
زموږ کلي ته یې زوړ مفتي  وراني  ته  رالېږلی
اوس به بېرته له اسمانه  شم  راستون  دځمکې سر ته
دمینا غاړه به تاو کړم څه به تویه کړم ساغر ته
بیا به زېری په  رندانو وکړم  ټول به  راخبر کړم
دا ماښام  به د جامونو په کړنګا کړنګا سحر کړم
ولې نه ولې یې نه څښم نن خیام بیا خوځېدلی
بیا یې اور له سینې ایستی بیا یې نوی شعر لیکلی
مودې وشوې  غږ  یې نه و پسې ډېر وم پرېشانه
شکر خدایه چې لا خوځي  شوې مې سترګې پرې  روشانه
خدایه غم یې مه  راوینه  رنځ  یې کوچ  په غرو رغو کړه
دصحت جامې ورواغونده فارغ یې له  دردو کړه
محفلونه  مو تیاره دي بې څراغه  شپه سبا شي
پیر مو را ولې  خالقه چې تیارې رڼا رڼا شي
جهاني در یادوم چې هم پانوس او هم څراغ دی
هم بورا دی هم بلبل دی زېب  زینت  زموږ  دباغ دی
دزمان څپوله خپلې سیمې وېوړ بلې خوا ته
طوفانونو تسلیم نه کړ لا خواري کړي پښتونخوا ته
تل مدام یې په دا خپل مظلوم ولس زړګی خوږيږي
وايي اورئ  غږ مې اورئ  پښتنو بېړۍ  ډوبیږي
خوغافل قام مو دبل په لمسون وژني وروڼه خویندې
کوڅې ډکې له یتیمو نه یې پلار شته نه یې میندې
له خپل لاسه په خپل کور کې لاس تر زنې لاس تړلي
په عزت یې لوبې کیږي لا پراته دي لکه مړي
دلېوه په غار کې اوسو جهاني صیب ګوزاره کړه
شمله ور چې  را تنظیم کړو بیا یې هله ننداره کړه
خدای دې تا راته لا هسک لري په موږ ګرانه امامه
چې پیاله او مستي ورنه کړې  له لاسه  ستر خیامه
دا که نن وي که سبااو که یو څو ورځې  لا بیا وي
دغه ملک به له اټکه تر امو زما اوستا وي
نا بللي به ورکیږي  را به شي نوي وختونه
تل به نه وي داحمد په خونه داسې تالانونه
دایوب او داکبر روح به په قبر کې هوسا کړو
 له ستم څخه چې خلاصه زموږ ښکلې  پښتونخوا کړو
جهاني بیا به یې څښو بیا به هی هی وي اتڼونه
نن بسمل سوګند اخیستی تش به نه کړي دا جامونه