غزل

چې مې له ياره دعا واخيسته او راغلم
نهيلۍ! ما بريا و اخيسته او راغلم

پس له دېنه به په يار باندې هېڅ نه شي
ما يې ټوله بلا واخيسته او راغلم

زه په يو ګام تر اسمانه ځكه لاړم
چې مې تاته ښكلا واخيسته او راغلم

دې كمكي ريبار نور هېڅ راته را نه وړل
وايي زړه مې درزا واخيسته او راغلم

هلته ټول راپورې تنګ و قبرستانه
ما له ټولو پنا واخيسته او راغلم