کور / شعر / درڼا تناب

درڼا تناب

ته یی سپیڅلې !
ته اروا دمریم
ته لکه پرخه په ګلپاڼو باندې
ته لکه وړانګه پاکه
ته دبلبل اوښکه یی
روح دې مینځلی
دزمزم په اوبو
ته یو احساس،ته عاطفه یی ګلې!
ته له ګناه پاکه یی
خو دلته هرپلو ګناه ده ګناه
لکه چې ته دلته بې وخته راغلې
لاخو کینې دي،
لاخوکرکې خورې
لاخو دمینی جامي رنګ دي
دګناه په وینو
لادقابیل هابیل کیسه ده
دهرچاپه ژبه
او دبلقیس او سلیمان مینه
له ټولو هېره
ځمکه فساد نیولي
اسمان کي ورېځې دي دکرکې خورې
لاديزید توره
ریبي سرونه
لاخو دهرچازړه کي کرکه شنه ده
لاخو دهرچازړه کي بل، دانتقام اورورنه
لاخو په مینه هیڅوک نه پوهېږی
نو دامنې راسره؟
چې ته بې وخته راغلې
دې دنفرت نړۍ ته
ته چې دچازړه کي کینه وویني
داستا په سترګو کي دوير فصل
راوټوکيږي
تاته دزور او زرو سترګي ټیټی
ته دقارون،ته دپاچا،ته دجابر
له څنګه تېره شې
موسکۍ شې وایې
عجب ساده خلک دي
دومره په زور او زر مغرور ولي دي
ته دسندرو سیپارې
په مینه-مینه لولي
ته لکه زه په یوه ورکه پسې یتړې ښکارې
مینه،مینه،مینه!
اوه،نه پوهېږم
ښایي دا هم ستړې وي
ښايي چې مینه هم
تیارو کي سرګردانه ګرځي
دیوه زړه په لټه
داسي یو زړه چې کرکه نه پېژني
چېرې به وي؟
نه پوهيږم،نه پوهیږم
*****
ته يې سپېڅلې!
ته اروا دمریم
ته یوه پاکه فرشته یې ګلې!
ګوره ابلیس میني ته خاوري شیندي
دفرښتو دلارښوونې
خوب یې بیا لیدلی
ابلیس دمیني دښمن
فرښتې تاته وایم
له خپلو ښکلو شونډو
دولاحولو توري مه غورځوه
ابلیس لباس دي
کله- کله په بدل لباس کي
راشي دکرکې او ګناه تخمونه وشیندي،ځي
په لباسي خندا یې مه غولیږه
چې ولاحولودرنه هېره نه شي
ایت دمینی تل په ځان چوف کوه
ابلیس په سپین لباس کي راشي
فرښتو ته لار ښوونه کوي
ابلیس دمار زهر
دمیني په پیالو کي راوړي
نو
فرښتې تاته وایم
اعوذ بالله او ولاحولو
تل پر شونډو لره
*******
ته یې سپېڅلې !
ته اروا دمریم
ته یې دنور لارښوده
زه دې چې سترګوته په ځېرګورمه
ماخپل ارمان ورک کړی
زه دي په ښکلو شرابي سترګوکي
درڼالارې ګورم
او
زما دعقل بېړۍ
داستادښکلو سترګو
دسمندرپه توپاني څپوکي
غرقه ښکاري
اوزه تیارو کي بندي
په تروږمۍ کي
له برهوت څخه فریادکومه
ته په وړانګینو لاسو
دادرڼا تناب راخورکړه
مادرواخله ښکلې
چې دې نفرت- نفرت جهان کي مې
نور زړه تنګ شوی!!!

۲۹ جون ۲۰۰۴ وزېر اکبرخان مېنه