کور / شعر / غزل

غزل

چې نظر دخپل جانان دسترګونه شې
تر هغه به يې ارمان دسترګونه شې

په اختیارکې مې دزړه نه دي جانانه
چې خفه مې په باران دسترګونه شې

تش په غم مې مه راځه دزړه هم اوره
لکه اوښکې بندیوان دسترګونه شې

زما دسترګو په ائینوکې ځان ته ځیرشه
په حیرت مې چې حیران دسترګونه شې

دستومانو ارزوګانو مجبوري وه
په شوخي چې مې پریشان دسترګونه شې

دسپیڅلي محبت روی مې دروړی
هسې تش مې چې ګمان دسترګونه شې

ډار ددار او درسن به درسره وي
په بڼو چې اویزان دسترګونه شې

دنظر پستې څپې به درته غیږ کړم
وار خطامې په طوفان دسترګونه شې

په لیدو چې د(حسن )ټیټي په ناز شوې
په وعده چې پښیمان دسترګونه شې

***

له مودو مې دخپل غم داستان ایسار و

نن مې سرو سترګو دنم په ژبه راوړ

درد دعشق وي هر سړی په زړه ځپلی

هسې مونږبس دقلم په ژبه راوړ