غزل

بیدرده   آشنا  هر وخت  زړګې  تا   را     یادوي
د  اوښکو  سیلاب    سترګونه  په   ما   راپاروي
شاید چې پدې غټ اولوې دنیا بل غمخوار نشته
قسمت  چې  چیرته  غم  ګوري په  ما را باروي
سل  ځله  فاسق ښه دی د هغې زاهد په سر
د  خولې  په بد عادت  چې  مسلمان    آزاروي
طاهري سره نشته سره اوسپین چې چاله ورکړي
خو سر  او  مال  به  هر  وخت  تر  آشنا  قربانوي