غزل

زمانه ؛ په بهانه د رنګ او نور
غواړي ووژني ډيوه د رنګ او نور

ته يې مخې ته رانجه پورې کوې
شوه قرضداره ائېنه د رنګ او نور

ستا د سترګو د خمار په راز خبر
زه پوهېږم په رشته د رنګ او نور

راڼه ستوري ، ماښاميز باڼه ترې تاو
ګواهي ورکوي شپه د رنګ او نور

په ځنګل مې اور ، په سيند ګډه وبا
په اوږه مې جنازه د رنګ او نور

زمانه پس يې قبول کړم په يارۍ
جوړ محتاجه شوه هغه د رنګ او نور

لوټ باران کميس دې ډک له ستارو
مباک دې شه جوړه د رنګ او نور