ته مي په سجده كي يې

څومره چه ځاييږې كي هغومره مي په ز ړه كي يې
ته مي زندګي يې ، زمادژوندهره شيبه كي يې

ګرانه نورمي هيريې ، خوبس دومره راته ياديې چه
ته مي په لمانځه كي يې ، بس ته مي په سجده كي يې

كله كله فكركوم  ، دې پايلي ته وَرَسم
چه:  زه لكه ز ړه نلرم ، بس ته مي په سينه كي يې

داچه شپه ارامه ده ، اوداچه ورځ روښانه ده
ته په لمرلويده كي يې ، هم ته په لمرخاته كي يې

داچه سترګي دومره په احتياپورته كومه زه
آي پښتونه ! ګران يې راته ، ته مي په ليمه كي يې

ځكه مي عاصمه ژبه خوله كي دَرَنه آو ړي
تا باندي تَلَمه يې ، هم ته مي په تا له كي يې