کور / شعر / غزل

غزل

داکافرزړه به په هيـڅ خوشحاله نه شـــي
جداشوې تري يوښــــکلي ياردلـــــــبر دئ

درقيب سره گرځيږي اورمي واخــــــست
نه پوهيږم چـــــــــــه داولي مـــــرور دئ

ياخوزه ورته کمزوري ښـــــــــکارم خلقه
ياخوځان په مونږجيگ بولي زورهور دئ

ديارشونډې داناروپه مـــــــــــــــثا ل دي
پرق چولي زما دزړگي ســـــــــــــــر دئ

بينوا ستا سوکـــــوڅه کي غما زان دي
خــــــــيال کوه حا ل دي دبدونه بدتر دئ