[ وايلنټاين ډې ]

ياد ګېرنه :: Ý   د “وايلنټاين” ورځ د هر كال په څوارلسم د فروري د نړۍ مينان لمانځي، وايلنټاين يوه ښايسته يورپي پېغله وه چا چي د خپل محبوب په بېلېدو خپل ځان خپلي ميني ته تېزيندۍ واچوله، او د دنيا مينانو ته يې د خپل پاك، معصوم، او سپېڅلي محبت يوه روښانه ننداره وښودله .        ﴿ صابر ﴾

 راځه چي د قرآن د پاسه غبرګ لاسونه كښېږدو

چي څړيكې به د ميني موبيداري وي په زړو كې

راځه چي د دې تور سپرلي خاموش سحر ته مخ كړو

ګل ګل به ساتو يو بل د ذهنونو وېرانو كې

راځه چي د نفرت   تعصب سترګي ړندې كړو

په ژوند به وركوو شكست د ژوند هري بلا ته

راځه چي د” بكرې پښتو” په نوم لوظونه وكړو

غړۍ د محبت په ټيټوو نه دې دنيا ته

راځه چي ښايستونه او نغمې خورې ورې كړو

د ميني د كينو د كركو دې لارو كوڅو كې

غوټۍ د ارزوګانو د زړګو په كې ګل ګل كړو

تر څو به ماركونډۍ كرو ليلٰى لارو كوڅوكې

راځه چي دې بهار كې د اٌلفت ټپه ټپه شو

راځه چي سره يو شو، كه يو نه شو نو لمبه شو