کور / شعر / پوښتنه

پوښتنه


 


تا ناپايه مايوسي چيري څکلې؟


ته دغم د سمندر تل ته يې تللی ؟


تا په زيچ  له  خلکو ډک ښار کي هم کله ؟


يک تنها چيري دا خپل ځان دی موندلی؟


 


تا په خپله ورکتلي چي ستا مخ  ته ؟


ستا د هيلو په ماڼۍ پوري لمبه سي؟


ته پخپله وې ګواه چي دي خوبونه؟


د نامرد روزګار له لاسه لولپه سي ؟


 


ستا هم زړه چيري تر پښو دی لاندی کړی ؟


تک تور دیو د نامراديو خواشينيو ؟


تا هم مخ باندي څپېړي دي خوړلي ؟


د ژوندون د دښمنيو تربګنيو


 


تا ته هر ګام کي خډل سپي دي غپلي ؟


د تور بخت ،  تکي سرې سترګي ،  سپيني داړي


تا منګولي د تقدير چيري حس کړي ؟


پر دې خپل له غريوه ډک ستوني او غاړي ؟


 


تاليدلي دي د وخت تک تور مخونه ؟


ته خبر يې چي خواري مايوسي څه ده ؟


ته پوهېږي چي په دومره لوی جهان کي ؟


هر يو غم ته د يو چا تنهايي څه ده ؟


 


چي دا ټول دي نه ليدلي نه څکلي


نو به څه خبر سې ، وايه زما له حاله ؟


چي مي کوم غمونه نن دا زړه را مروړي


چي مي کوم ماتم پر زړه کړېده ځاله ؟