غزل

پرون دا ستا له تورو تورو سترګو
په زړه ګېلې راباندې وورېدې
ما ويل څو څاڅکي به ګرېوان کې ورک شي
دا څه ويالې راباندې وورېدې
لا مې مزار د ارمانو جوړ نه و
چې جنازې راباندې وورېدې
ما خو پښتون نصيب ياد کړی نه و
چې ناکردې راباندې وورېدې
لا مې پلو له مخه لرې نه و
د مور ښېرې راباندې وورېدې
شونډو لا نوم ستا ذکر کړی نه و
چې بس سجدې راباندې وورېدې
رڼا ډېوې د وصال بلې نه دي
دا څه تيارې راباندې وورېدې

……………………..
عايشه رڼا مومند
کالاراډو، امرېکا